Παρόλο που δεν γεννήθηκα στην Τιφλίδα, αλλά σε μια ρώσικη πόλη που λέγεται Μπελιόφ, την πόλη που μεγάλωσα προφανώς γνώρισα καλύτερα από όλες τις άλλες στον κόσμο. Από την αρχή της ίδρυσής της στον πέμπτο αιώνα, ήταν σαφώς ευπρόσδεκτη προς κάθε καλοπροαίρετο επισκέπτη ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκείας. Επιπλέον η προνομιακή της θέση στο σταυροδρόμι μεταξύ της Ευρώπης και Ασίας εξύψωνε επάξια την Τιφλίδα ως ένα μεγάλο βιομηχανικό, κοινωνικό και πολιτιστικό κέντρο.
Αυτά λένε τα γεγονότα. Ο, τι αφορά εμένα και την προσωπική μου σχέση με Τμπιλίσι, έτσι άλλωστε την λένε στα γεωργιανά, με τη συνειδητοποίηση της ύπαρξης μου κατάλαβα ότι, παντού γύρω επικρατεί αγάπη, απεριόριστη φιλοξενία, σεβασμός και ανεκτικότητα. Στο πατρικό μου σπίτι μεγάλωνα με δύο γλώσσες ταυτόχρονα. Έξω από το σπίτι άκουγα αρμένικα, αζέρικα, που έχουν τούρκικη ρίζα, εβραϊκά, ελληνικά, ουκρανικά και οσετικά. Να φανταστείτε είχα ακόμα και Γερμανούς στη γειτονιά, ενώ στο παιδικό σταθμό γνώρισα ένα πανέμορφο ξανθό κοριτσάκι, που η μαμά της, της μιλούσε πολωνέζικα. Αυτή έμεινε στις αναμνήσεις μου ως πρώτη κολλητή μου φίλη. Θυμάμαι πως μου άρεσε πολύ να πηγαίνω στο σπίτι τους και να με κερνάνε ένα παραδοσιακό γλυκό που έμοιαζε με "Πάστα φλώρα", αλλά λεγόταν "Πλεσνιάκ". Η ομοιότητα με τα ρώσικα με βοηθούσε να καταλαβαίνω την έννοια των λεγόμενων τους. Είχα μάθει ακόμα να χορεύω και να τραγουδώ, τίποτα το σπουδαίο, μια πολωνέζικη πόλκα, χαρούμενη και γεμάτη ρυθμό. Ήμουν τόσο περήφανη για αυτό, που ζήτησα να το παρουσιάσω σε μια παιδική γιορτή.
Στη συνέχεια ενθουσιάστηκα με τα μαγικά "σγουρά" ελληνικά ακούσματα (προφανώς τα ποντιακά). Αυτό για πρώτη φορά έγινε στο δημοτικό σχολείο. Σταμάτησα για μια στιγμή χωρίς να γυρίζω το κεφάλι μου για να μην αποσπάσω την προσοχή της συμμαθήτριας μου και της μητέρας της. Έτσι προσπάθησα να ακούσω καλύτερα την ομιλία τους. Έμοιαζε με τραγούδι! Μάλλον ήταν η πιο όμορφη γλώσσα από όλες τις άλλες που γνώρισα μέχρι σήμερα. Εννοείται πως η συμμαθήτριά μου σε λίγο έγινε η πιο κοντινή μου φίλη, αλλά βέβαια όχι μόνο χάρη στην γλώσσα που κατοίχε. Το κορίτσι αυτό μετά από μερικά χρόνια θα γινόταν η νονά του παιδιού μου.
Άλλη μια εθνικότητα που οι εκπρόσωποι της υπήρχαν άφθονοι στην Γεωργία, ήταν η κουρδική. Χάριζαν πραγματική πολυχρωμία στους δρόμους της πόλης με τις φαρδιές μεταξένιες φούστες τους και τα μαντίλια και με τη σεμνή συγκρατημένη συμπεριφορά και βαριά ανατολίτικη προφορά τους. Ήταν ίσως οι μόνοι που απέφευγαν την ανάμιξη με άλλες εθνικότητες. Φιλικές σχέσεις επικρατούσαν, αλλά πάντρευαν τα παιδιά τους τόσο νωρίς, που ήταν ο βασικός λόγος για να μην μπορέσω να κρατήσω επαφή με καμία από τις φίλες κουρδικής καταγωγής που είχα. Έχω βρεθεί και εγώ με την τάξη μου σε ένα κούρδικο γάμο της συμμαθήτριας μας. Ήταν πλούσιος, χαρούμενος γάμος, αν αφαιρέσουμε την ρίψη μήλων στη νύφη από τους συγγενείς του γαμπρού. Αυτή η σχεδόν επικίνδυνη και πρωτόγνωρη για μας πράξη, για τους κούρδους σήμαινε τελετή ευχής για καλούς απογόνους.
Δεν περιγράφονται όλες οι εμπειρίες σχέσεις και επικοινωνίας με τους διάφορους λαούς της πόλης. Όλοι βρίσκονταν στο σπίτι τους, μιλούσαν την γλώσσα που ήθελαν ελεύθερα, στην οικογένεια ή σε δημόσιους χώρους. Όλοι γνώριζαν την μητρική τους γλώσσα, τα γεωργιανά και άλλες δυο-τρεις γλώσσες, ανάλογα με την πλεονεκτημότητα στη γειτονιά.
Φυσικά το ίδιο δεν λέγεται και για τις επαρχίες. Εκεί επικρατούσε άλλη ατμόσφαιρα. Η προπαγάνδα της ΕΣΣΔ κατάφερνε με εξαιρετικό τρόπο, οι μειονότητες της Γεωργίας να μην γνωρίζουν τη γλώσσα της χώρας που τους αγκάλιαζε. Εκεί κυριαρχούσαν τα ρώσικα. Και με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Γεωργίας, η αύξηση των ωρών της γεωργιανής γλώσσας στα τοπικά σχολεία διερμηνεύτηκε ως σοβινισμός.
Η Τιφλίδα πάντα ήταν μια μεγάλη πατρίδα για όλους που την αγαπάνε. Έβλεπε τις πραγματικές αξίες του κόσμου. Μιλούσε πολλές γλώσσες ταυτόχρονα και σεβόταν τις θρησκείες και τα πιστεύω όλων.
Αν κάποτε βρεθείτε σε αυτήν την μοναδική πόλη με την ιστορία της να ξεπερνά τους 15 αιώνες, να επισκεφθείτε οπωσδήποτε την παλιά περιοχή Αμπανοτούμπανι όπου γύρω από τον Ιερό Ναό της Μετέχι θα βρείτε συναγωγές, τζαμιά και εκκλησίες άλλων θρησκευμάτων.
Έτσι μέσα από τη ζωή, με έναν μοναδικό τρόπο, η Τιφλίδα μου έμαθε και εμένα να αγαπώ και να αξιολογώ τα διαφορετικά γλωσσικά ακούσματα, τις ανθρώπινες επικοινωνίες και πολλαπλά πολιτισμικά αγγίγματα.